میثم کیان بوی باران

بر دلم چنان نشستی
هر کجا هستم تو هستی
چه شد ای دیوانه ی من
دل به این دیوانه بستی؟
بوی باران کوچه را پر کرده ، حتما آمدی
من چه خوشبختم که دلبر جای رفتن آمدی
مستی چشمت نباشد در همه پیمانه ها
با تو دیوانه ترم من از همه دیوانه ها
دستت آمد به دستم دل من ز دستم رفت
تا رسیدی زیر پایت غرورم را شکستم رفت
محو آن زیبایی ات من
تا ابد زندانی ات من
بین غمها تک افتاده بودم نجاتم شدی
غزلی ناگفته بودم تو شاخه نباتم شدی
در سرم مانده هوایت
چه کنم دیگر برایت؟
مرتضی ساعتچی