سام جمشیدی من زادگاه کوروش ام

من زادگاه کوروشم
آزاده ای پر شورشم
من شهر پاک آرشم
خون رگ سیاوشم
از غرب از ماد آمدم
از گلشن داد آمدم
من شیر مرد پارسم
موج خلیج فارسم
ارژنگ پاک مانیم
من پارتم ، اشکانیم
من شاه بیت خاورم
اوج توان داورم
من کاویانم با درفش
من پور زالم ، یار رخش
اسفندیارم ، شاه پور
پاک آفرید و پرغرور
سام ونریمان بوده ام
مهد دلیران بوده ام
من اردشیر بابکم
گیتی به نوک ناوکم
نوشین روانم ، شاه داد
آن دوده ی بابک نژاد
من کاوه ی آهنگرم
تاب جفا را ناورم
از چرم پرچم ساختم
تا بر ستمگر تاختم
من تخت جمشیدم ، جمم
کسری و شوش ، ارگ بمم
من مزدک روشنگرم
فر اهورا بر سرم
داغ دل یونانیم
من سورن اشکانیم
من دشمن اهریمنم
آذرگشسپ روشنم
هم رزم و هم رامش منم
گهواره ی دانش منم
خصم شه تورانیم
من دختر ایرانیم
گرد آفریدم ، شیر زن
آن دختر شمشیر زن
سرباز مام میهنم
گودرز و گیو و بیژنم
دیهیم گردی بر سرم
من توس ، پور نوذرم
سهراب خون غلطیده ام
پور پدر نادیده ام
من داریوشم پر جلال
آن پادشاه بی مثال
یک شاه اما بی سپاه
با دخترانش بی پناه
جنگید و بشکست و شکست
اما به ذلت تن نبست
جنگید و کشت و کشته شد
تاج اش به خون آغشته شد
یعقوب لیث و نادرم
من مازیارم ، طاهرم
دانایم و بزرگمهر
چون مهر دانش بر سپهر
تیغ کریم زندیم
خصم حقارت مندیم
یورش به قیصر برده ام
تیغ از ستمگر خورده ام
ای بس که بر من تاختند
از خون من خوان ساختند
من دیو های مست را
تورانیان پست را
من دختران بی پدر
من مادران بی پسر
شاهنشهان ماردوش
آهنگران سختکوش
بسیار بر خود دیده ام
و ز داغشان رنجیده ام
من پور فرخزاد را
آن پاک دین راد را
دیدم که گه جنگ و نبرد
با دشمن ایران چه کرد
چون پور فرخزاد مرد
گویی در ایران داد مرد
خیل سواران عرب
روز مرا کردند شب
می کوفت سوط تازیان
تا قرنها بر پشتمان
ایزد زما بیگانه شد
آتشگهم ویرانه شد
صد تکه ام تاراج شد
سهم خراج و باج شد
امروز بی بال و پرم
افتاده دیهیم از سرم
اما اهورا زنده باد
سوشیانت پاینده باد
روزی رسد هرمزد پاک
دستی کشد بر روی خاک
آن روز ایران را ببین
برتر ز روم و مصر و چین
با فر یزدان آشنا
از بند اهریمن رها
چون آریاییم نژاد
نامم خدا ایران نهاد.