فرزاد کیانی یاقوت

جان جانانم سرو سامانم
همه می‌دانند
که شدی دارو نداره دلتنهایم
به فدایت شود این عاشق سرمست
که افتاده به پاهایت
بی تابم من آرامم کن
از این عشقت سیرابم کن
من یک عمریست خشک و سوزانم
تو بیا من را آبادم کم
بی وقفه نگاهم به نگاهت
شده زنجیر باید که بنازم
به این اقبالم و تقدیر
هم چون تو ایی دل بردی
ازم شهر بداند
او یار من است
یار که قلبم به پسندید
مهرت بر دلم افتاد
و تمام آرزویم شدی جانانم
تا هست نفس در سینه
با جانم پای عشق تو میمانم
مث یاقوت کم یابی
واسه قلب بی قرارم جذابی
تو همانی که من هر شب
با اشتیاق میبینمت در هر خوابی
بی وقفه نگاهم به نگاهت
شده زنجیر باید که بنازم
به این اقبالم و تقدیر
هم چون تو ایی دل بردی
ازم شهر بداند
او یار من است
یار که قلبم به پسندید