دارا برهان اندوه

اشکه تو چشماش، پژمرده و خسته
دیوونه می‌شم، وقتی می‌رقصه
انگار که مرده، دستای دوتامون
می‌خنده می‌خونه، از بی‌کسیامون
شونه به شونه، بودیم ما هرجا
گم می‌شم می‌دونم، بری از اینجا
از اینجا نرو نه، که بی‌تو نمی‌تونم
از اینجا نرو نه، که بی‌تو نمی‌تونم
مستم چه مستی، لمسن بند بندم
از حجم دردی که دارم، می‌خندم
انگار که مرده، دستای دوتامون
می‌خنده می‌خونه، از بی‌کسیامون
خونه به خونه، می‌خوام بدونن
شاید همونام با گریه بخونن
از اینجا نرو نه، که بی‌تو نمی‌تونم
از اینجا نرو نه، که بی‌تو نمی‌تونم