نیما گرشاسبی بچگی

بچگی کرد قلب سادت رفت خیال کرد از رو عادت
حاضرم که باز دوباره پات بمونم با خسارت
رفته یادت کلی حرفه میگی واست نمی صرفه
موندن تو قد عمرِ جای رد پا رو برفه
آره عشقه باعث درد پس چرا دل ول نمیکرد
کاش لبام چیزی نمیگفت کارمو مشکل نمیکرد
از وقتی فهمیدی عاشقم ،مجنونم یه کاری کردی باهام بی سر پناه شم
من واست مثه کوه تکیه گاه بودم و یه کاری کردی بازم از هم بپاشم
اون روزایی که هیچ کس برات قد من رفیق روزای تنهائیت نمی شد
من بودم عاشقت بی نهایت ولی اینا رو نشون دادی حالیت نمی شد
سرنوشته، باشه میرم من بهونه نمیگیرم
چترو وا کن خیس نشی که من الان یه ابر تیرم