هوواک خنده ی خاکستری

از رگای قلب من, روزی یکی کم میشه:
خنده هام خاکستری, چون دلم آتیشه.
من لباس تنم از زخم و این زخم انگار:
مثل کبریتی که انبار باروت میشه.
ای بغض پنهون دلم ای چشمه' اشک چشام:
تکتک خاطرات من, مثل یه سلوله برام.
ای فصل بی تکرار من, ای درد نا آروم من:
چیزی نگو شکسته تر, از این نشو برای من.
جا مانده ام در این غبار تنهایی و درد:
مرد دلم هر روز و هر روز شکسته تر میشه.
افتاده ام در چاهی از جنس درد و غم:
یوسف قلبم در این چاه افسرده تر میشه.
دل من زمین بی آب و علف:
خستم از ین عمر بی حاصلخیز.
خسستم از این زندگی زورکی:
خستم از این خنده های الکی.
احساس پژمرده' من, صدای بی فریاد من:
چیزی نگو شکسته تر, از این نشو برای من.