سهیل ثابت قدم جانا

جانا جانا جانا جاناجانا جانا جانا جاناجانا ،جانا جاناجانا جاناجانا ،جانا به غریبستان چندین به چه می‌مانیبازآ تو از این غربت تا چند پریشانیبازآ که در آن محبس قدر تو نداند کسبا سنگ دلان منشین چون گوهر این کانیای از دل و جان رسته دست از دل و جان شستهاز دام جهان جسته بازآ که ز بازانیهم آبی و هم جویی هم آب همی‌جوییهم شیر و هم آهویی هم بهتر از ایشانیجانا به غریبستانبازآ تو از این غربت، غربت، غربتجانا به غریبستان (ای از دل و جان جسته)بازآ تو از این غربت (دست از دل و جان شسته)تا چند پریشانی‌بازآ که در آن محبس قدر تو نداند کسبا سنگ دلان منشین چون گوهر این کانیصد نامه فرستادم صد راه نشان دادمیا راه نمی‌دانی یا نامه نمی‌خوانیگر نامه نمی‌خوانی خود نامه تو را خواندور راه نمی‌دانی در پنجهٔ ره‌دانیجانا جانا جانا جاناجانا جانا جانا جانا ،