آریو باور

دیگه نمیتونم برگردم، یه عمر واسه این لحظه صبر کردم،
برام باورش سخته، همه چیزمو ترک کردم
تک و تنها تو جاده کسی نیست کنارم،
الان نمیدونم کجام تویه رویام یا خوابم،
اسمونم تیره و تاره بارونی هرشبم میباره
حالم مثله پرنده ای که پرواز میخواد ولی بی باله،.
یه چنتا دست نوشته یه ساز گذاشتی تویه کوله پشتی
داری میری و حسی نیست حس و از تو کشتی
یادم میاد باور نداشتن باورمو
شانسی نیست باید بزنم تیره اخرمو
دیگه واقعی نمونده برام همه چی حبابه
بگو کی این راه لعنتی و تویه دستای تو داده،
من خودم یه راهم یه ناجی،
نه نمیدم به احدی باجی،
زندگیمو هرجور بخوام میگیرمش به بازی..