پارسا محمدی جفت شیش

فلک سیاه کرد بخت و اقبالم مهر بدبختی کتا له طالعم
روزگار گن آگر دا دینم درد عاشقی نا له دریونم
مه او کسمه یه روز خدات بیوم الان نیپرسی احوالی له لیم،
دس روزگار دا و پید جفت شیش تو کردو شاه و مه کرده درویش،
و او ئه سره قسم ها له چاوانم عشق هیوچکه دی و راس نیزانم
قسم و خدا و بنده ی خاصی یروز دمه لید تیر خلاصی
مغزم دی رد داس طلبه ی شرم هزار و یه نقشه ها له ناو سرم،
و دل سزیامو و دمو خنم یروز شادید کمه جهنم،
کم اعصابمان بگر و بازی هیچ مسکنی نیکیدو خاصی
کم رفتار بکه خلاف میلم خیون جمو نکه له ناو چویلم،
و او ئه سره قسم ها له چاوانم عشق هیوچکه دی و راس نیزانم،
قسم و خدا و بنده ی خاصی یروز دمه لید تیر خلاصی