سجاد جاوید کارآفرین

یه عمره داری از خودت میگذری
میخوای که دل مردمت شاد شه
چه باری به دوشت کشیدی که باز
به هر قیمتی خاکت آزاد شه
مثل آب بارون زلالِ زلال
یه کوهی که پشت و پناهت خداس
با افتادگی هات نشون دادی که
کسی که بزرگ باشه بی ادعاس
تو قلب زمستون بهار آفرین
به قلب بزرگت هزار آفرین
چقدر دوست دارم یه روزی بیاد
شبیه تو باشم یه کارآفرین
از این عزم راسخ از این اعتقاد
چه حس غروری بهم دست داد
نشون دادی رو قلب تو حک شده
چو ایران نباشد تن من مباد
چقدر افتخاره تو رو داشتن
تو رو هدیه داده به ما سرنوشت
از عشقت به این خاک و این مرز و بوم
میشه چند دفتر ترانه نوشت
تو یه قلبی که واسه ما میزنی
میدونم چه باری روی شونته
دلت گرم باشه تو روزای سرد
دل مردمت تا ابد خونته