رضا طالبی غریبه

یه غریبم بین این مردم،که دائم میخورم خنجر
من یه فریاد بلندم ، توی شهر مرده از باور
خسته از بی رحمی و حرفای پشت سر
هر روزمو گشتم میون آدما دنبال هم سنگر
هر روزمو تنها دارم سر میکنم
هیشکی نمیفهمه منو تنهای تنهام با خودم

هی ساختمو خوندم هی رفتنو موندم
هر روزمو تنها دارم سر میکنم
فاصلمو با آدما بیشتر و بیشتر میکنم
از همه کشیدم من دیگه بریدم
پشت هر لبخندی میبینی ازم ، پره افسوس و پره درده
بس که نادیده گرفتن این دلمو ، به هیشکی دل نمیبنده

بسمه هر چی بدی از آدما دیدم ، از الان یه آدم دیگم
اونا روح و تن و احساسمو کشتن ، از همه فاصله میگیرم
هر روزمو تنها دارم سر میکنم
هیشکی نمیفهمه منو تنهای تنهام با خودم
هی ساختمو خوندم هی رفتنو موندم
هر روزمو تنها دارم سر میکنم
فاصلمو با آدما بیشتر و بیشتر میکنم
از همه کشیدم من دیگه بریدم