امیر تاجیک امروز

من تو دنیای خیالت مات بودم
بی تحرک عاشق چشمات بودم
تو سیاهی و سفیدی زندگیم بود
گنگ و سحر آمیز مثل رویا تو بچگیم بود
.
اما انگار از خیالم دور بودی
منو دوستم داشتی چون مجبور بودی
و به تدریج شکستم تا دلم ریخت
هرچی که ساختم از تو تو ذهنم به هم ریخت
.
اما امروز از همیشه عاقل ترم بدون
حتی یک بار از خودم هم نمی گذرم بدون
من با این که بعد از تو آب از سرم گذشت
همیشه کافیه همین که هستم کنار خودم بدون