مانی رعد هدف

چیزی نمونده داره از پوست شب بیرون میاد سپیده
من هنوز دارم 🏃 چون یه هدف تو این وجود چپیده
وجودی که طعم پرت شدن از فرش به فرش و چشیده
ولی باز هدف عرشه چون امید من به ساحل رسیده
من جر میدم جلو روی تحریم نمیشه رو
پول که سهله من با هیچی تحریک نمی شمو
وقتی امید بغل کرده کلماتو ارادم قدرت میگیره
اون زمانه قدمام تابلوی ایست و به ندرت میبینه
رو به روم هرچی دیوارو بن بسته همه رو می‌شکنم
تازه شده آدرنالین آرزوم بیشترم
من محاله تا پایان این راه پیش نرم
تشنه ی رسیدم حتی بیش تر از پیش ترم
من گُلو می‌خوامو واسم معنی نداره پوچ
اصلا روبه عقب واسم معنی نداره کوچ
منی که پاشدم گفتم بسه تا کی بشینم
من برا هدفم حتی کفِ نونوایی و طی کشیدم
حتی اگه پا نداشته باشم به سمت هدفم میرم سینه خیز
رسیدن بهش تنها خواستست باور کن چیز دیگه ای تو این سینه نیس
من برای هدفم یکی میکنم آسمونو بازمینو
من میرسم بهش میرسم بهش میگم صدبار بازم اینو
من می‌خوام پس میتونم
تو این خیابون تا وقتی قلم پایه هست میمونم
تا وقتی امید توی باور و توی این تن شعله وره
قسم میخورم ازتوسرم هدف فتح کردن قله نره
تو سرم لغات میم،یِ،تِ،واو،نون،میم وصل میکنم جامیدم
با کمک انگیزه ای که از جیبای باختم چاپیدم
نمی کشم پاپس
بااینکه جلو پام کلی مانعس
عقب نمی کشم تا وقتی ناهس
اینطوری نیستم چون اولِ راه هس
من یه بنده ام که میخواد غنچه بده
بااینکه کلی جراحت کنجه دله
بااین حال میخواد باز غنچه بده
توم شجاعت تختی دمیده
تو هم بیدار کن تختیِ تُو تو بسه هرچقدر قدمات رمیده
فهمیدم بدون مانع نمیتونم چون این داستانو می‌کنه خوش طمعش
الانم که اشتیاقم زیاده چون من ناامیدیو کُشتمش
خونی که ازش امد بیرون امید بود که الان تو روحمه
دلیل هر بار دوباره شروعمه
دلیل دویدنمه
دلیل روییدنمه
دلیل این همه زمان کوبیدنمه
من پُر تر از قبل میوه میدم با اینکه فصلم نی
حتی این قدمام یه خورده هم خستم نی
من میرسم هرچند که وضعیتم قابل پسند نی
من می‌خوام برسم میرسم با اینکه موقعیت خوب نزدم نی
من با اینکه کشتیام غرقه
پیش رو پیچیدگی برام خلقه
با اینکه آب زیر پوستم نمیره
این قدما تن به عقب گرد نمی‌ده
نمی ده این خط اینم نشون
حتی اگه راه برم کشون کشون
به سمت شکست نمیکنم سجود
تا وقتی برام هدفی داره وجود


(آدم به امید زندست ، به امید)


من با اینکه کشتیام غرقه
پیش رو پیچیدگی برام خلقه
با اینکه آب زیر پوستم نمیره
این قدما تن به عقب گرد نمی‌ده
رعدِ آسمونِ بودنم
به لرزه میندازه نشدُ بودنم
به شکست نمی کنم سجود
تاوقتی برام هدفی داره وجود