مجتبی دل زنده طوفان چشمات

توى طوفان چشماى قشنگت
شبیه دریایى غرق غروبم
نترس از اینکه چشمام غرق خونه
تو که مى خندى من آروم و خوبم
تا دستامو گرفتى دنیا مه شد
نسیمى توى شالیزارا پیچید
به قدرى مثل بارون ساده بودى
که اقیانوسى تو رگهام خروشید
تو خندیدى که فوجى از پرستو
به سوى سایه ى ما پرکشیدن
بهارى دور عطر تو به پا شد
قنارى ها به آزادى رسیدن
سرت رو بى صدا بذار رو شونه م
تا با هم رد شیم از مرزاى تقدیر
تو ماه جاده شو من اهل رویا
تو این شب هاى دلگیر و نفسگیر