محمد جواد خلفیان ساحل خاطرات

ی اشکی رو گونم نشسته
همین امشب از حس غمگین
پر از آه و ناله پر از درد
بیا حالو روزمو ببین
ی بغضی که قولش شکسته
کنار ی دست خط بی جون
حالم ابریه من دلم خون
ی سردرد کهنه گرفت جون
تو این لحظه ها
حوالیه دریا
ی فنجون قهوه ی تلخو باز بیقرار
ی فانوس روشن
پر از خاطره
منو چشمای تر با ی نخ سیگار
ی موجی زده
به دریای من
از اون دور معلومه ویرون شدم
ی کنجکاوی دارم
از این فاصله
بگو کی باعثش شد شکستی دلم
قدم هام در این ساحل خاطرات
تمومی نداره
همین فکر دوریت داره چه بلایی
سر من میاره
سر من میاره
تن نیمه جونو ی آغوش سرد
که دیدن نداره
فقط آسمون باید هی به حال من بباره
تو این لحظه ها