مهدی رامشان غروب

وقتی غروب تو آسمون پر می زنه
خا طرهات گاهی به من سر می زنه
رفتن تو لحظه مرگ من شدو
دیدن تو روز تولد منه
هرکی کنارم از تو صحبت می کنه
چشمه منو به گریه دعوت می کنه
ازهمه آدما دلم می گیره و
یه گو شه با فکر تو خلوت می کنه
منم اون که از پا افتاد
هرچی دل به دیگرون داد
فکرت از سرش نیفتاد
توی اونکه منو تنها
با خیالت جا گذاشتی
مگه تو دوسم نداشتی
گریه من فریاد اما بی صداست
گریه مرد غرور زخمی خداست
بهتره که از خونه بیرون نرم
هر جا برم خاطره هات تو کوچه هاست