مهرداد صابری بیراهه

ازین هوا دلم پُره منو ببیم داغونم
سردیه این نگاه تو پای منه میدونم
همه تنم اسیره و ازین قفس دلگیره
تو غربتم بدون تو آخ نفسم میگیره
منو هوس تو با نفس زدیم به راه نابلد
منوتورو همین هوا اسیر این بیراهه کرد
منو دروغ تو با غرور آتیش به عشقمون زدیم
تو غربت پر از سکوت باید به دوری تن بدیم
داره جون میکنه دل توی دستای غرور
میشکنه آرزوهام پشت این نگاه دور
میدونم همین روزا میرم از‌پا خیلی زود
دل بی طاقت من مرد این بازی نبود
منو هوس تو با نفس زدیم به راه نابلد
منوتورو همین هوا اسیر این بیراهه کرد
منو دروغ تو با غرور آتیش به عشقمون زدیم
تو غربت پر از سکوت باید به دوری تن بدیم