سیاوش سامانی شال آبی

موهاتو رها کن روی شونه هات
بگو اسمِ این جاده ابریشمه
کسی توی دنیا شبیهه تو نیست
چقد فرق داری برام با همه
به من فکر کن باورم شه که غم
کنارت دروغو خیال بافیه
دیگه چی بخوام از تو که با منی
همین که شدی عشق من کافیه
بزار ماتِ زیباییات شم تا دل
اسیرِ یه جفت چشمِ گیرا بشه
منو گرم کن با نگات تا بگم
مگه میشه خورشید دوتا بشه
اگه شالِ آبی گذاشتی سرت
یه موجی به موهایِ مشکیت بده
تو چشمات یه دریای آرامشه
چقدر رنگِ آبی بهت اومده
سر خواستنت روی دوس داشتنت
تورو با خودم روبرو میکنم
نمی ترسم از بازیه سرنوشت
تورو پشتِ هم آرزو میکنم
مثِ من بگو دوس داری منو
کنارت توو رویام قدم میزنم
من اونقد دلم گیرِ عشقِ توئه
که دنیا رو واست به هم میزنم
بزار ماتِ زیباییات شم تا دل
اسیرِ یه جفت چشمِ گیرا بشه
منو گرم کن با نگات تا بگم
مگه میشه خورشید دوتا بشه
اگه شالِ آبی گذاشتی سرت
یه موجی به موهای مشکیت بده
تو چشمات یه دریای آرامشه
چقد رنگِ آبی بهت اومده
تا میبینمت عشقو حس میکنم
میسوزونی آتیش به پا میکنی
تو با اینکه میدونی تسلیمتم
داری توو دلم کودتا میکنی