محمد فرخی جایی نرو

جایی نرو! بچرخ فقط در مدار من
ای ماه! ای ستاره ی دنباله دار من !
باید جهان و نظم قدیمش عوض شود
هرکار می کنم که تو باشی کنار من
دادم عنان زندگی ام را به عشق تو
از اختیار عقل گذشته است کار من
چون سنگ کوچکی ته یک رودخانه ام
اینگونه است در غم تو روزگار من
حالا بیا و مثل نسیمی عبور کن
از گیسوان مضطرب بی قرار من
حالا بیا و ساده ترین حرف را بزن
پایان بده به سخت ترین انتظار من