رضا وطن خواه به جرم عشق

تو میریو از این رفتن
تن من بی نفس میشه
تمام وسعت دنیا
به چشم من قفس میشه
تو میری باغ دستامم
از این رفتن خزون میشه
چه سخته بی کسی وقتی
دلت نا مهربون میشه
شبای خلوتم بی تو
نداره ماه و مهتابی
پر از تشویش و کابوسم
تو اما خوب میخوابی
شدم زندونی قلبت
به جرم عشق محکومم
من از دستای گرم تو
چه معصومانه محرومم