عارف بایست شهر قلبم

میگفتم بره بگذره تموم بشه رابطه چی؟
بری واسم پیدا بشه دیگه مثل تو کی؟
گفتم بیا مال توشه شهر قلبم
گفتش یه خونه کافیه منم گرفتمو عمدا
خراب کردم همه شهرو جز یدونه خونه
فقط خواستم مهرو عشق اون تو این دلم بمونه
نمیدونه ولی هر کار میکردم
تا یه لحظه هم نشه بره از رو لبش لبخند
شاید خوشی زیادی میزد زیر دلش
که گفت میرم دیگه ازاین خونه دل کندم
رفت سوزوندم هر شب خونه رو یه چندبار
تا مطمئن بشم نمونده از اون خونه دیوار
تا یه نفرم نتونه بشینه زیر سایه ش
چیزی نمونده ازاون قلبو شهر فوق العادش
چیزی نموند تا تهش بیابون
شایدم یه روز برگرده کنه گلستونش
با خرابه های توی شهر قلبم
ازاول بساز واسمون دوباره خونه
فکر میکنه توی پیری دیگه اونو نشناسم
گوشام نشنوه چشام نبینه حس لامسم
میشناسه اونو فرق داشته حس اون واسم
گذاشته منو توی حال اضطراب سم
میگفت نمیاد جدیدا حس رابطه م
یچی اشتباه باید باشه ارتباط کم
گفتم یا تمامت یا که برو من عاشقتم
رفت توی شبو من هنوز چشم به راهشم
گیر کردم هنوز توی شب
نیست روزنه نوری نیست حتی نور شمع
گذاشت منو توی تاریکی که چی بشم
یه دیو دوسری که دیگه من اسیرشم
انگار شدم شاه تاریکی
که بعدش هیشکی مهم نیست همه رو میگیرم به تیر
کاش یه شبی بیادو اون بتابه به دلم
تا بگذره تموم بشه این تیرگیم