مصطفی سنگ پور بارون غم

کی مث من بود مث پروانه بگرده دورت هر روز
تو بشی دردش ولی واست شه درمون
واسه داشتنت بذاره مایه از جون
جا خالی کردی با عشق جدیدت کجاها میگردی
من بمیرم اینجا تو خیالتم نیست
غم و غصه ی نداشتن تو کم نیست
“بارون غم میباره از دل آسمون شهر
دستاتو ندارم که آروم بشم
خسته میشه دل وا موندم یه شب
تنها شدم گردن کسی نمیندازم خودم
باعث و بانی این حال بدم
اشتباه کردم که عاشقت شدم”
مشکل از منه که زود دل بستم بهت
تو معلومِ نمیخوای کسی باشه پا بندت
دیدی رفتی ازم خسته شدی پای حرفت
نموندی ، نموندی ، نموندی
یکی دیگه اومده پر کرده جامون
ازم دزدیده تک به تک تموم رویاهامو
چه اتیشی به پا کردی با دستات دنیامو
سوزوندی ، سوزوندی ، سوزوندی