هادی فیض آبادی جنگل آتش

جنگل آتشِ دلم
سوختهٔ نگاه تو
پلکی بزن به موجِ ناز
ای دخترِ دریا
سبزترین رازِ شمال
بهارِ آبروی برگ
بر خشک زارِ من بتاز
اشکِ ترِ رؤیا
هر پیچ و تاب موی تو
اِسلیمیِ گنبدِ جان
صد خطّ خوش؛ هم آواز
بر شانه ات گویا
با تُردِ لب، مرهم بزن
با بوسه فسخِ زخم کن
از عشق طرحِ نو بساز
پروا نکن زیبا