چنگیز حبیبیان دور افتاده

باران به شیشه زد
تنهایی ریشه زد
دوباره خواست/دلم،تو را/در این هوا
به داد من/برس،مرا/نکن رها
نیستی کنار من
عمر و قرار من
که مانده،در/دلم،غم/گذشته ها
کجایی/هر کجایی/پیش من بیا
بیا که،بیقراری بیش از حد شد
غم تو،از تحمل من رد شد
بیا و ناجی ام شو،در این تنهایی
شکنجه می کند مرا،یاد تو
بیا و مهربانتر از سابق شو
بیا و تا ابد،نرو بی من جایی
باز باران زد و من
از دوری تو دیوانه شدم
باز دنبال تو در
هر گوشه ی شهر
پروانه شدم