رضا پورحسین نگام کن

تو آغوش وا کن برام تا بمیرم
بغل کن منو تا دوباره بوی دریا بگیرم
تو هرجا که باشی برام سرزمینه
تو هر جا که باشی می مونم، من از اونجا نمیرم
کنارت که هستم زمان گیج و ویجه
نمی دونه باید بره یا بمونه
واسه با تو بودن چه مرزی بزارم
مگه عشق حالیشه عذر و بهونه
دلم بی قراره یه لحظه نگاته، نگام کن
که باز حال من زیر و روشه، تو نگام کن
که بازی رو بازم ببازم به چشمات
که دنیا دوباره از اول شروع شه، صدام کن
مگه میشه روی دلت پا بزاری
مگه میشه عشقو ندیده بگیری
مگه میشه وقتی که تازه رسیدی
به قلبم بفهمونم اینو که میری
تو این روزگاری که دلگیر و سرده
تو زیباترین حال دنیای من باش
فراموش کن هرچی که بوده
گذشته گذشت و فردای من باش
دلم بی قراره یه لحظه نگاته، نگام کن
که باز حال من زیر و روشه، تو نگام کن
که بازی رو بازم ببازم به چشمات
که دنیا دوباره از اول شروع شه، صدام کن