فرزاد فرزین قطب شمال

حیف من و تو حیف
از این عشق
که این شهر حسود
اونو ندیدش
حیف پرنده ی آرزوهامون
که از بوم دوتامون پر کشیدش
بال قشنگ و خوشگل من
رفتی و پرپر شد دل من
انقده دور شدیم از هم که دیگه
خاطره ها دور من دیوار کشیدن
“آخر یه روزی
عشقم رو قلب تو نشونشو می گیره
آخر می فهمی
اونی که عاشق بوده عاشقم می میره
توو هر مسیر از
این شهر لعنتی قدم زدم به یادت
آخر یه روزی
می دونم بر می گرده به من اعتمادت”
خلوتمونو
دادیم به بادِ
حرفای مردم
حیف از من و تو
که آتیش زدیم
به این انبار گندم
این همه ساله
قطب شماله
حال و هوامون
زمین می چرخه و باز
نمی رسه یه آفتاب
به قلب هر دوتامون
آخر یه روزی
عشقم رو قلب تو نشونشو می گیره
آخر می فهمی
اونی که عاشق بوده عاشقم می میره
توو هر مسیر از
این شهر لعنتی قدم زدم به یادت
آخر یه روزی
می دونم بر می گرده به من اعتمادت