امیر حافظ بسه بیا

اومدی حالمو خوب کنی ولی بد شد
موندنی که حرف رفتن برام درد شد
چشاتو بستی رو من انگار نه انگار که بودم
منی که تا آخرش تا آخرش با تو بودم
نمیدونم چی بگم تنگ دلم تنگه
باورم نمیشه تنهامو اونم رفته
گاهی وقتا با خودم حرف میزنم سخته
تو نباشی بارونم برام درده
«غمای دنیا رو من سنگینی کرده بیا
به تو فکر کردنو دوس دارم بسه بیا
نمیتونه فاصله ترو ببر از یادم
من دوست دارم دوست دارم نمیری از یادم
غمای دنیا رو من سنگینی کرده نرو
به تو فک کردنو دوس دارم حتی غمو
نمیتونه فاصله تورو ببره از یادم
من دوست دارم دوست دارم تویی فریادم»
چی شده بعد من حالت مثل قبل نیستش کلافه ای رفتی تو لک مثل من
چی شده قوی بودی تو که میگفتی به من حالمون زود خوب میشه تو کفتی مگه نه؟
به همه گفتم تنها نیستم با منی
گوشی زنگ میخوره میگم که تویی دلواپسی
اره رد دادم این روزا حالم خوش نیست
دور من دیواره تقدیر بی تقصیر نیست