فرشاد سردرگمم

باهر نفس
قلم تودست.
شروع درس .
شکوفه زد با غرور سرد
رسیدم پایان غروب درد
دقیقا اخر نطقه مرگ..
دیدمو شدم از آدما ترد
خیلیا میکردن حالمو بد
خودی گرفته تا آدم خز
ماها گرفتیم از فاجعه درس
تنها کاریه که عاقلانست چون دیدم جانی خائن پست..چون میگم نگی خالی بست..رک میگم یعنی راهی هست. منم و حبس نفس هست شیر تو قفس نعره تو ترس مونده تاریکی ته بنبست از شدته ترس رفته زیر سوال عزت نفس بشین بحال خود زجه بزن .مغزتو بازکن باقدرت بجنگ اینه محلت من توی فرصت کم .سربالابگیر..سینه سپر زیرو زبر کن مسیر رپ.یعنی تعین مرز..تغیر حرف تعقیب ترس تاثیر درد شده.تعبیر من.مهر تعید.من.شوق جدید من موج منفی غم شدم ترکیب سم سردگمم... سینه کشه جادم پنچر شدم..صدا چاره واسه خلوت خودم.نیومدم الکی که مغلطه کنم سردرگمم مینویسم ورقارو پرپر کنم دیده میشن کسایه که اول شدن اونا از درد پرن و تک پر شدنو تو حسرت گمن باختن همون جور ترجمه شدن ساختن اثری که تجربه شدس جزای سنگین این سرگذشت..ببین هیچ راهی نزاشته واسه برگشت... منو حبس نفس رگی که خشکیده درگیر نبز راهی کم دیده تعبیرم هست یعنی آخر درس .تک ستارم خاموش دنیای تنگ تارم دیگه نا ندارم میگردم دنباله راه چارم. چقدر بیقرارم کلی کار نیمه کاره دارم اینه وضع حالم اره رفتی رفت ولی بیصدا رفت منم بیحوام ولی ریشه دارم....تک۰ درختی تواین بیشه زارم تسلیم تبر این زمانم افکاره ساده و کودکانم منو کودتا کرد کفتر جلومو روهوا زد منو بی صدا کرد همیشه میکشه طرف درد روح وانمو صدمه زد ولی ذهنم اون کلمه کرد شده درس عبرت. ترک عادت یعنی ترک عالم..داد بزن بگو که تک ستارم بگو اخردنیای تنگ تارم..وقتی ظاهر میشم دیگه ابرا خوابن..چقدر سخته واقعا همه تو نقابن..باید بگذری خودت اشتباهن..بخش تلخ کامم سوژه اصلی این کتابم.تشکل جور جورچین قصه هامم میدم دل به کارم چون این حس دارم تو فکرم خیالم همین جا کنارم تو خلوت تو حالم چه دل تنگ چه خوابم به دردم دچارم.بیمارم خسته ازین تکرارم....