هاشم حبیبیان بهانه من

تو مثل شبهای بارونی
منم یه کویر تشنم
تو آغوشی توی بی کسیهام
تو حال خوبم
تو نور چشممم
تویی ستاره ی این آسمونم
تا آخرین نفس عاشق میمونم
بهانه ی من خواب شب من
تو بهترین مرحم واسه حال بد من
تو تکیه گاهی توی بی کسیهام
صدات واسم آرامشه صدام بزن
بهانه ی من خواب شب من
تو بهترین مرحم واسه حال بد من
تو تکیه گاهی توی بی کسیهام
صدات واسم آرامشه صدام بزن
عطر تو که میزنه شوق نفس کشیدنم بیششتر از همیشست
کنار تو بی حد و مرز وابستگی موج میزنه
یه درد غریبست
بهانه ی من خواب شب من
تو بهترین مرحم واسه حال بد من
تو تکیه گاهی توی بی کسیهام
صدات واسم آرامشه صدام بزن