کمیل نصری بهار من گذشته شاید

چرا تو جلوه ساز این، بهار من نمی شوی؟
چه بوده آن گناه من، که یار من نمی شوی؟
بهار من گذشته شاید
...شکوفه ی خیال تو، شکفتـــــــه در خیال من
چرا نمی کنی نظر، به زردی جمـــــــــال من؟
بهار من گذشته شاید
تو را چه حاجت نشانه ی من
تویی که پا نمی نهی به خانه ی من
چه بهتر آنکه نشنوی ترانه ی من
نه قاصدی که از تو آرد، گهی به سوی من پیامی
نه رهگذاری از تو آرد، بــــــــرای من گهی پیامی
بهار من گذشته شاید
غمت چو کوهی، به شانه ی من
ولی تو بی غم از غم شبانه ی من
چو نشنوی فغان عاشقانه ی من
خدا ترا از من نگیرد، ندیـــدم از تو گرچه خیری
به یاد عمر رفته گریم، کنون که شمع بزم غیری
بهار من گذشته شاید
چرا تو جلوه ساز این، بهار من نمی شوی؟
چه بوده آن گناه من، که یار من نمی شوی؟
بهار من گذشته شاید
شکوفه ی خیال تو، شکفته در خیال من
چرا نمی کنی نظر، به زردی جمال من؟
بهار من گذشته شاید
غمت چو کوهی، به شانه ی من
ولی تو بی غم از غم شبانه ی من
چو نشنوی فغان عاشقانه ی من
خدا ترا از من نگیرد، ندیـــدم از تو گرچه خیری
به یاد عمر رفته گریم، کنون که شمع بزم غیری
بهار من گذشته شاید
چرا تو جلوه ساز این، بهار من نمی شوی؟
چه بوده آن گناه من، که یار من نمی شوی؟
بهار من گذشته شاید
شکوفه ی خیال تو، شکفته در خیال من
چرا نمی کنی نظر، به زردی جمـــال من؟
بهار من گذشته شاید