امیر اسحاقی حس جنون

سوگند به اندوهم
سوگند به گیسویت
آشفته تر از عشقم
بی تاب سر مویت
از حس جنون بگذر
برگرد و مدارا کن
بیمار نگاهت را
با عشق مداوا کن
هم دردی و هم درمان
آشوبی و آرامش
یک فصل پریشانی
یک فصل، پر از بارش
دچار نگاه توام روز و شب
دچار شب تار گیسوی تو
چه دریای بی انتهایی شده
نسیمی که افتاده در موی تو
من از جاده های پر از برف و باد
از انبوه مه سمت تو آمدم
مرا درک کن عشق دیرینه ام
من اندوه شب گریه ی ممتدم