فرهاد بشارتی زمزمه های بی پروا

میون خلسه لبریزم از تو ای یار
می‌زنیم به دشت، می‌زنیم به جاده
باغ سیب گونه هات زیر برگ و باد
شیرینم بیا پا به پام ،کوهم حریف عشقم نیست
بگو تو بیستون چشات فرهادتر از من نیست
تو دله چشمات یه جزیره است عاشق، بی تاب
بیا راهی شیم، بزنیم به دریا، تا اقیانوس غریب
بیا تا ته قصه ها ،تا جشن نور و آیینه،
بزار پلنگه خیالم ماه و ببینه
بسپار دردهاتو به این فرهاد کوه سختی قصه هات
بخون تا رقصیدن برگ، هم آغوشی با تن باد، با روزگاران در سکوت…
بیا تا ته قصه ها ،تا جشن نور و آیینه،
بزار پلنگه خیالم ماه و ببینه
می‌زنیم به دشت، می‌زنیم به جاده
باغ سیب گونه هات زیر برگ و باد