مهدی معتمدی خاک سرد

هوا سرد است و
باغ ما
شگفتا سخت بیمار است.
و پاییزی پریشان در حیاطِ این زمستان است
و یاد تو بسان برف می بارد …
به بام و بر در و دیوار زخمی که میان شعله های خویش
می سوزد
هزاران شعله ی آتش جوانه می زند
ناگه، ز خاک سرد این غربت
و می سوزد به آرامی
ستونِ آسمان از پیچک یادت
منم در باغِ آتش شعله پوش دوزخِ نامت
ببار ای برف
که من معشوقِ پاییزم …