فرهاد بشارتی رگبار

پاره ابر هوس الود بهارانم من
رگباری  سرکش و جوشان و خروشانم من
پر ام از  شوق تراویدن
از خواهش باریدن
ابر پر بار بهارم
رگبارم باید ببارم
کاش میشد با شراب عشق مست و مدهوش ات کنم
در قدح ریزم تورا
ای نوش جان
نوش ات کنم
ببر نا ارام تن را از قفس سازم رها
مست جان اهوان دشت اغوشت کنم
تورا با وحشی جانم هم اغوشت کنم
کاش میشد که شبی با شرر خواهش خویش
اتشی به جانت اندازم ز شوق و اشتیاق
زیر باران تنم انگاه خاموشت کنم
تا فراموشت نگردد شهد نوشین وصال
گوشواره ای از غزل اویزه گوشت کنم
که حدیث اتش دوزخ فراموشت کنم