وحید دانشور دوئل

آرامش دریا چقدر هم قد آغوشت شده
اینکه منم دیوونتم شاید فراموشت شده
شاید هنوز فکر میکنی باید غرورم له بشه
باید برای رفتنم جاده همیشه مه بشه
رفتم یهو تو جمعیت
دستامو ول کردی چرا
تو میدون جنگیم مکه
باهم دوئل کردیم چرا
وقتی غرور من شکست
قلبت چرا درکم نکرد
هیچکس به اندازت منو
تنهام نزاشت ترکم نکرد
درکم نکرد…
از تو تعجب می کنم اصلا نمیفهمم چته
حالیم نشد دوست داشتنت از روی عشق یا عادته
شاید هنوز فکر میکنی باید غرورم له بشه
برای رفتنم باید جاده همیشه مه بشه
رفتم یهو تو جمعیت
دستامو ول کردی چرا
تو میدون جنگیم مکه
باهم دوئل کردیم چرا
وقتی غرور من شکست
قلبت چرا درکم نکرد
هیچکس به اندازت منو
تنهام نزاشت ترکم نکرد
درکم نکرد…