احسان لیندی میترسم

ما فکرِاینجاش‌و نمی‌کردیم
همون‌جا‌که به همدیگه نگا(ه) کردیم
نگام کردی‌و خندیدی،دلم لرزید
مسیر زندگیمون اشتبا(ه) پیچید
من‌و تو از همون اول خطا کردیم
حالا دیگه نمی‌تونیم برگردیم
تو این‌روزایِ بارونیِ بدپیله
بهم عشقم‌رو برگردون نگو دیره
می‌ترسم ، می ترسم
مثه حالِ درختی که
تو لحظه‌هاش تَبر کشیدن
می‌ترسم ، می‌ترسم
مثه اون‌بیگناهی که
براش حکمِ ابد بریدن
من مثلِ بارونم، دلتنگم‌و زخمی
ازحالِ من دنیا، چیزی نمی فهمی
پژمرده‌و زردم ،انقدر دورم که نمیشه برگردم
یه حنجره بغضم،یه شهر فریادم
یه ثانیهِ قبل از سقوطِ آزادم
دستاتو ول کردم
تنها تَهِ این جاده افتادم
می‌ترسم ، می ترسم
مثه حالِ درختی که
تو لحظه‌هاش تَبر کشیدن
می‌ترسم ، می‌ترسم
مثه اون‌بیگناهی که
براش حکمِ ابد بریدن