جاوید سلیمانی قدم زدم

نیستی دل به خیابون میزنم
هی با جای خالیه تو حرف میزنم
شده یه چند لحظه بی اختیار
به جای قرارمون هی زل میزنم
نیستی ببینی مثل دیوونه ها
شده تا خوده صبح شبگردی کنم
واسه اینکه به یادت اذیت نشم
کل این شهرو قدم میزدم
قدم زدم صدات زدم
من دست خالی محاصره ام
توو نبودن های کشندت
دست و پا زدم صدات زدم
هوا که سرد یه حال بد
از هر چراغی که رد شدم
تموم خاطراتت منو
به گریه وادار میکرد
بزار خیالتو راحت کنم
تو یه کاری کردی بهت عادت کنم
رسم رفاقت اگه اینجوریه
میخوام با خیال تو خلوت کنم
اخره قصه منو دورم زدی
منو این دلی که دلتنگه شدید