محسن ملک محمد آه سرد

من شکستی بر آیینه ی خودباوری ام
ته عمری در این شهر کجا میبری ام
گاه برگرد ببینی که بر اشک‌ بستری ام
گاهی گاهی گاهی خوب نگاهم کن
برگرد برگرد برگرد رو به راهم کن
آه سردی ز چه آتش زدی بر زندگی ام
حیف فرومول جهش یافته در سادگی ام
چند روزیست در آستانه ی افسردگی ام
گاهی گاهی گاهی خوب نگاهم کن
برگرد برگرد برگرد رو به راهم کن
دیر وقتی ست بر سر این گذر متروکه
پیش چشم تو چراغ قرمزی بد رو بودم
سرخی صورت من از سیلی ست
من برای تو همان تلخی دارو بودم
گاهی گاهی گاهی خوب نگاهم کن
برگرد برگرد برگرد رو به راهم کن