علی کاشانی ماه کش

هراس رفتن از تو
طلوع  شعر من شد
چو ارغوان سایه
که مطلعش همین شد
نگاه آخره تو
دلیل هتک باور
تو ممکن محالی ‌
شکوه خوان آخر
همچون بادی بدوم به سحر در گیسوی
آه از یادی که شرر  فکند ،چون جادویی
تو چون ماهی بنگر به شبم من تاریک
وای از اهی که رود ز سرم بر زانویی
تا ابر تیره پیچیده بر ماه
لیلای چشمت روشنگر راه
تا ابر تیره پیچیده بر ماه
لیلای چشمت روشنگر راه
همچون بادی بدوم به سحر در گیسوی
آه از یادی که شرر  فکند ،چون جادویی
تو چون ماهی بنگر به شبم من تاریک
وای از اهی که رود ز سرم بر زانویی