عادل میرزایی تقصیر خودته

گردنه من ننداز بهونه ساختی هی تو ذهن مریضت
اینجوری نبینم نگات نمیکنم که اشکام نریزه
یه روزی بودیم پشت هم
رفتی کردی پشت به من
یه کار کردی به عشقم به خودم بشینم فحش بدم
ترجیح بند/
این صورت دپرسم
چشمای قرمزم
تن لش و بی حسم
تقصیر خودته خودته خودته
این دله دائم تنگه من
قلبه عین سنگه من
رفتار سرد من
تقصیر خودته خودته خودت
ورس ۲ /
از صدتا غریبه واسم غریبه تر شدی
هر چی من بریدم برعکسم تو قوی تر شدی
کاش میشد بازم ببینم شبیه قبل شدی
اما هی بد شدی
یه عمری گوله ادا و اطوارتو خوردم
این ادما فقط مفته قلبمو بردن
یه مشت بی معرفت اومده بودم دورم
بدجوری زدن دورم