محمد طحانی غم ممتد

بی تو میبارم و دارم غم و با صورت خیسم
مینشینم که برایت، شعر تازه بنویسم
پاییزم و لبریز از بغض جدایی
خانه خرابم من، تو کجایی
ساز خیابان سکوت است
می رسد آیا، از عشق صدایی؟
از عشق صدایی؟
.
بی تو بی تو دلِ تنها چه کند؟
غم خود با که بگوید دلِ رسوا چه کند؟
دل بی‌چاره ی من
چه کند؟ چه کند؟
تو بگو یک تنه در وادی غم ها چه کند؟
دل آواره ی من
چه بدانی ، چه ندانی
به تو دل بستم، دیوانه منم من
چه بخواهی چه نخواهی
تا تو شمعی ، پروانه منم من
تنهایی و دوری، آتش به دلم زد
در به درم کرد این، غم ممتد
رفتی و ای کاش بمیرم
رفتی و بی تو، جانم به لب آمد
جانم به لب آمد
بی تو بی تو دلِ تنها چه کند؟
غم خود با که بگوید دلِ رسوا چه کند؟
دل بی‌چاره ی من
چه کند؟ چه کند؟
تو بگو یک تنه در وادی غم ها چه کند؟
دل آواره ی من