امیر ایران آینده ی مبهم

تو بد روزایی عاشقت شدم
روزای اضطراب و دلهره
روزایی که هر کس یه گوشه ای
نشسته و زخماشو می شمره
تو بد روزایی عاشقت شدم
اسیرمون دیوار شد ببین
سقفی که ساخته بودیم از رویا
رو خودمون آوار شد ببین
چه دستی یار ما بوده
که انگشتای رو صورت
مثه میله ی زندونه
که از میون هر میله
فقط چشمای ترسیده
به سمت زندگیمونه
دستای خسته ی منو بگیر
که رد بشیم از همه عذاب
بین صدای وحشت و سکوت
تو با صدای قلب من بخواب
نگاه هر دومون پر از تردید
نگاه هردومون پر از غمه
چشم تو سمت من و چشم من
رو به یه “آینده ی مبهمه”
چه دستی یار ما بوده
که انگشتای رو صورت
مثه میله ی زندونه
که از میون هر میله
فقط چشمای ترسیده
به سمت زندگیمونه