ابوالفضل یوسف نژاد نفرین عشق

واسه این که تورو یادم نیارم
خودم رو دست تنهایی سپردم
چه‌ روزایی چه شب هایی چه دردی
نمی دونم چه جوری شد نمردم
گذشتی از من‌ اما من هنوزم
نگاهم مونده به این کوچه ی تنگ
چشام بارونیه می باره نم نم
دلم تنگ و تموم کوچه دل تنگ
جدایی بدترین نفرین عشقه
چون‌ هرکس عاشقه مغرور می شه
یه دنیا خاطره پیشت میزاره
مثه یه سایه از تو دور می شه
آخه این خونه بی تو مثه زندونه
یه جای سردو تاریک و نَمُوره
شبیه کوچه های مه گرفته
مثه این قلب تنهام سوت و کوره
شبا زخمام دوباره تازه می شه
روزاجون می کنم یادت نیارم
مثه دیونه ها اینجا می چرخم
تموم لحظه هامو بیقرارم