مهدی کیومرثی سه روزه

دو سه روزه چشماتو ‌ندیدم
ولی میگردم دنبالت عزیزم ببینمت
بشینم هی با تو‌ حرف بزنم
نیستی من زجر کشیدم
تو ببین رو بوم نقاشیِ تو رو گونت اشک کشیدم
شاید بشه که تو بیای
تو خونه پر از عطرته الان
اراده کن میریزم دنیا رو به پات
خورشید با تو بی اندازس
یه نگین وسط دل یه انگشتری
یه بادکنکی که از تو دستامون پرید
دلم جاتو نمیده به کسی
تو خود نوری برام ولی دوست داشتنی بودی برام
تو مثل خوابی برام که نمیخوام اصلا از رویات درام
تو خونه پر از عطرته الان
اراده کن میریزم دنیا رو به پات
خورشید با تو بی اندازس
یه نگین وسط دل یه انگشتری
یه بادکنکی که از تو دستامون پرید
دلم جاتو نمیده به کسی