علی محمدی آه یعقوب

چند سالیست که ز حجرت دل و جانم خالیست
با تو در خاطره ای روح و تنم زندانیست
صبر ایوب کم است در پس حجران تو
آه یعقوب به دل دارم و اشکم جاریست
چکنم با تو این خاطره جا مانده
چکنم بعد تو با حال دل وا مانده
چکنم حال مرا بعد تو تعریفی نیست
مثل یک آدم بی همره در ره مانده
بعد تو سنگسار شدم با طعنه مردم
اونقدر که هیچ نایی نماند در من سردرگم
من یک درخت تو سوز یک سرمایه دامن گیر
عشق تو سوزانده مرا از ریشه و از بن
چکنم باتو و این خاطره جا مانده
چکنم بعد تو با حال دل وا مانده
چکنم حال مرا بعد تو تعریفی نیست
مثل یک آدم بی همره در ره مانده