امیرحسین میرمحمد تو باش

دلم انگاری که وا داده
یعنی نه بسته س نه آزاده
یه درخت پیر و خشک بودم
که یه باغبون آبش داده
حال من با تو چرا صده
آخه انقدر حس تهش بده
ته دالون قلب خستم
میگه یهو بند و آب نده

تو باش پیش من از همه میبرم
مثل یه خوابی کاش از این خواب نپرم
تو تنها دلخوشی و امید آخرم
تو باش پیش من از همه میبرم
مثل یه خوابی کاش از این خواب نپرم
تو تنها دلخوشی و امید آخرم

نه میشه ساکت موند نه میشه وانمود کرد نشونی از عشق نیست
نه میشه ساخت با این دل داغون و چشمای دائما خیس

تو باش پیش من از همه میبرم
مثل یه خوابی کاش از این خواب نپرم
تو تنها دلخوشی و امید آخرم
تو باش پیش من از همه میبرم
مثل یه خوابی کاش از این خواب نپرم
تو تنها دلخوشی و امید آخرم