علی اسفندیاری زیبای بیرحم

هردم خوش دل با خیالت
قلبم شده خانه خرابت
مثل یوسفی که آمدو افتاده به چاهت
عشقت مرا شهره شهر کرد
فکرت مرا دیوانه تر کرد
حال و روز من از عشق تو عالم رو خبر کرد
تو که رحمی نداری بر دل من زیبای بی رحم
چی میشد اگه منو تنها نزاری با یه بغل غم
اگه آشوب دلم آرومه دلت هیچ گله ای نیست
اگرم گله ای بود اما واس من حوصله ای نیست
حوصله ای نیست
خانت آباد که پس از این شده خانه بی تو ویران
همه روحم همه قلبم شده بعد از تو پریشان
غم عشقی که گذاشتی تو دلم نداره درمان
آخرش دل از این آشوب سر میزاره به بیابان
تو که رحمی نداری بر دل من زیبای بی رحم
چی میشد اگه منو تنها نزاری با یه بغل غم
اگه آشوب دلم آرومه دلت هیچ گله ای نیست
اگرم گله ای بود اما واس من حوصله ای نیست
حوصله ای نیست