امیر امیری نجیب

چرا پنهون شدیم از هم؟
چرا گریون می شیم از غم؟
غمی که از خودمونه
ماها رو میگیره از هم
ماهمه مرهم دردیم
پس چرا اینهمه سردیم؟
اگه زن یا اگه مَردیم
واسه دردامون چه کردیم؟
دنیا که میدون جنگ نیست
دل آدم که یه سنگ نیست
ما همه از یه سرشتیم
اگه خوبیم یا که زشتیم
آدمایی که نجیبن
این روزا خیلی غریبن
از محبت تووی دنیا
یه جورایی بی نصیبن
نجیبن .خیلی غریبن
از محبت تووی دنیا بی نصیبن
مثل بارون بهاره
اون دلی که بیقراره
دلی که عاشق نباشه
یه کویره شوره‌زاره
ما همه از یه سرشتیم
توو مسیره سرنوشتیم
درد تو درد منم هست
اگه خوندیم یا نوشتیم