هامون میرزائی منو باور کن

یاد چشمای قشنگت
توی قلبم خونه کرده
این دلو دیونه کرده
یاد روزی که می گفتی
بی تو من خیلی اسیرم
یاد حرفات که می افتم
این سکوت پس می گیرم

یاد حرفات که می افتم
این سکوت پس می گیرم

منو باور کن عزیزم
نباشی بی تو مریضم
روزی که از تو جدا شم
بی تو من تنها ترینم

منو باور کن عزیزم
نباشی بی تو مریضم
روزی که از تو جدا شم
بی تو من تنها ترینم

بعد رفتنت عزیزم
انگاری یه کوه دردم
تک و تنها توی این شهر
دنبال خودم می گردم
رفتنت عین عذاب
یه سوال بی جواب
خاطراتت توی خونه
روی تاقچه توی قاب

خاطراتت توی خونه
روی تاقچه توی قاب

خاطراتت توی خونه
روی تاقچه توی قاب

منو باور کن عزیزم
نباشی بی تو مریضم
روزی که از تو جدا شم
بی تو من تنها ترینم