مهیار پسندیده خیابونای طهران

خیابونای طهران "


یادم نمیره شبی رو که بهم گفتی دیگه دوسِت ندارم
رفتی ولی من هنوزم نتونستم هیشکیو به جات بیارم

چطور دلت اومد منو با غم بی کسی تنها بذاری
بعد اون همه عشق بگی که دیگه حسی بهم نداری

یه دفعه تو یه شب هر چی که بینمون بودش تموم شد
این وسط فقط عمر منه دیوونه با تو حروم شد

یه روزی میرسه که دلت بدجوری تنگ میشه واسم
یه روزی که دلت بخوادش کنار من باشی تو بازم

چه ساده رفتی و خرابش کردی هر چی رو که ساختی
بدون با رفتنت این وسط فقط تو بودی که باختی

منو زدی کنار که بری و تهش به کجا برسی تو
بشی شُهره ی شهر بگیره بغلت بوی هر کسی رو

میرسه خبراش یه روزی با اینی یه روزیم تو با اون
شلوغه بدجوری قلبت مثه خیابونای طهرون

میدونم یه روزی برمیگردی اما فایده نداره
هر چی سرم آوردی بدون دنیا یه روز اونو سرت میاره

میبینم روزی رو پشیمون بشی و برگردی تو پیشم
روزی که دیگه من به بودنِ با تو راضی نمیشم

یه روزی میرسه که تازه اون روز تو قدرمو میدونی
که توی حسرت اونی که ساده از دست دادی میمونی

یه روزی میرسه که بیای و دوباره بشی عاشق اون
کسی که دیگه نیست که تو رو دوست داشته باشه از دل و جون

یه روزی میرسه که میای ولی جای تو یکی کنارم
هست و دیگه من هیچ جایی تو قلبم برات ندارم

منو زدی کنار که بری و تهش به کجا برسی تو
بشی شُهره ی شهر بگیره بغلت بوی هر کسی رو

میرسه خبراش یه روزی با اینی یه روزیم تو با اون
شلوغه بدجوری قلبت مثه خیابونای طهرون